پلی (اتیلن ترفتالات) (PET)یک ماده بسته‌بندی است که معمولاً توسط صنایع غذایی و آشامیدنی استفاده می‌شود؛ بنابراین، پایداری حرارتی آن توسط بسیاری از محققان مورد مطالعه قرار گرفته است. برخی از این مطالعات بر تولید استالدهید (AA) تأکید داشته‌اند. وجود AA در محصولات PET نگران‌کننده است زیرا نقطه جوش آن در دمای اتاق یا کمتر از آن (21 درجه سانتیگراد) است. این فراریت دمای پایین به آن اجازه می‌دهد تا از PET به جو یا هر محصول درون ظرف پخش شود. انتشار AA در اکثر محصولات باید به حداقل برسد، زیرا طعم/بوی ذاتی AA بر طعم برخی از نوشیدنی‌ها و غذاهای بسته‌بندی شده تأثیر می‌گذارد. چندین رویکرد گزارش شده برای کاهش مقدار AA تولید شده در طول ذوب و فرآوری PET وجود دارد. یک رویکرد، بهینه‌سازی شرایط فرآوری است که ظروف PET تحت آن تولید می‌شوند. این متغیرها، که شامل دمای ذوب، زمان اقامت و سرعت برشی هستند، نشان داده‌اند که به شدت بر تولید AA تأثیر می‌گذارند. رویکرد دوم استفاده از رزین‌های PET است که به طور خاص برای به حداقل رساندن تولید AA در طول ساخت ظروف طراحی شده‌اند. این رزین‌ها بیشتر به عنوان "رزین‌های PET درجه آب" شناخته می‌شوند. رویکرد سوم استفاده از افزودنی‌هایی است که به عنوان عوامل جاذب استالدهید شناخته می‌شوند.

جاذب‌های اسید آسکوربیک (AA) به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با هر اسید آسکوربیک (AA) که در طول پردازش PET تولید می‌شود، تعامل داشته باشند. این جاذب‌ها تخریب PET یا تشکیل استالدهید را کاهش نمی‌دهند. با این حال، می‌توانند مقدار اسید آسکوربیک (AA) را که قادر به انتشار به خارج از ظرف است، محدود کنند و در نتیجه هرگونه تأثیری را بر محتویات بسته‌بندی شده کاهش دهند. فرض بر این است که برهمکنش عوامل جاذب با اسید آسکوربیک (AA) طبق سه مکانیسم مختلف، بسته به ساختار مولکولی جاذب خاص، رخ می‌دهد. نوع اول مکانیسم جاذب، یک واکنش شیمیایی است. در این مورد، اسید آسکوربیک (AA) و عامل جاذب واکنش می‌دهند تا یک پیوند شیمیایی تشکیل دهند و حداقل یک محصول جدید ایجاد کنند. در نوع دوم مکانیسم جاذب، یک کمپلکس گنجاندن تشکیل می‌شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که اسید آسکوربیک (AA) وارد حفره داخلی عامل جاذب می‌شود و توسط پیوند هیدروژنی در جای خود نگه داشته می‌شود و در نتیجه کمپلکسی از دو مولکول مجزا که از طریق پیوندهای شیمیایی ثانویه به هم متصل شده‌اند، ایجاد می‌شود. نوع سوم مکانیسم جاذب شامل تبدیل اسید آسکوربیک (AA) به گونه شیمیایی دیگر از طریق تعامل آن با یک کاتالیزور است. تبدیل اسید آسکوربیک (AA) به یک ماده شیمیایی متفاوت، مانند اسید استیک، می‌تواند نقطه جوش ماده مهاجرت‌کننده را افزایش داده و در نتیجه توانایی آن را در تغییر طعم غذا یا نوشیدنی بسته‌بندی‌شده کاهش دهد.