در زیر نور خورشید و فلورسانس، پلاستیک‌ها و سایر مواد پلیمری تحت تأثیر اشعه ماوراء بنفش، واکنش اکسیداسیون خودکار را انجام می‌دهند که منجر به تخریب پلیمرها و بدتر شدن ظاهر و خواص مکانیکی می‌شود. پس از افزودن جاذب ماوراء بنفش، پرتوهای فرابنفش پرانرژی می‌توانند به صورت انتخابی جذب شده و به انرژی بی‌ضرر تبدیل شوند تا آزاد یا مصرف شوند. با توجه به انواع مختلف پلیمرها، طول موج‌های فرابنفشی که آنها را تخریب می‌کنند نیز متفاوت هستند. جاذب‌های ماوراء بنفش مختلف می‌توانند پرتوهای فرابنفش را با طول موج‌های مختلف جذب کنند. هنگام استفاده، جاذب‌های ماوراء بنفش باید بر اساس نوع پلیمرها انتخاب شوند.

جاذب‌های UV را می‌توان بر اساس ساختار شیمیایی به انواع زیر تقسیم کرد: سالیسیلات‌ها، بنزون‌ها، بنزوتریازول‌ها، اکریلونیتریل‌های جایگزین، تریازین و غیره.