Nucleëringsmiddel is een nieuw functioneel additief dat de fysische en mechanische eigenschappen van producten, zoals transparantie, oppervlakteglans, treksterkte, stijfheid, warmtevervormingstemperatuur, slagvastheid, kruipweerstand, enz., kan verbeteren door het kristallisatiegedrag van harsen te veranderen. Het wordt veel gebruikt in het productieproces van onvolledig kristallijne kunststoffen zoals polyethyleen en polypropyleen in de automobiel-, huishoudelijke apparaten-, voedingsmiddelen-, elektronica- en medische sector. Zo is nucleëringsmiddel een belangrijk materiaal bij de productie van hoogwaardige harsen zoals polypropyleen met een hoge smeltindex, nieuw polypropyleen met hoge stijfheid, hoge taaiheid en hoge kristalliniteit, β-kristallijn polypropyleen en gemodificeerd polypropyleen voor dunwandige toepassingen in de automobielindustrie. Door specifieke nucleëringsmiddelen toe te voegen, kunnen harsen met verbeterde transparantie, stijfheid en taaiheid worden geproduceerd. Door de aanzienlijke toename van de binnenlandse productie van hoogwaardig polypropyleen waaraan nucleatiemiddelen moeten worden toegevoegd en de snelle groei van de vraag naar lichtgewicht auto-onderdelen en scheiders voor lithiumbatterijen, is er een enorm ontwikkelingspotentieel voor de markt voor nucleatiemiddelen.

Er zijn veel soortennucleërende middelen, en hun productprestaties blijven verbeteren. Volgens de verschillende kristalvormen die door de nucleatiemiddelen worden geïnduceerd, kunnen ze worden onderverdeeld in α-kristallijne nucleatiemiddelen en β-kristallijne nucleatiemiddelen. En α-kristallijne nucleatiemiddelen kunnen verder worden geclassificeerd in anorganische, organische en polymeertypen op basis van hun structurele verschillen. Anorganische nucleatiemiddelen omvatten voornamelijk vroeg ontwikkelde nucleatiemiddelen zoals talk, calciumoxide en mica, die goedkoop en gemakkelijk te verkrijgen zijn, maar een slechte transparantie en oppervlakteglans hebben. Organische nucleatiemiddelen omvatten voornamelijk carbonzuurmetaalzouten, fosfaatmetaalzouten, sorbitolbenzaldehydederivaten, enz. Onder hen zijn sorbitolbenzaldehydederivaten momenteel de meest volwassen nucleatiemiddelen, met uitstekende prestaties en lage prijzen, en zijn ze het meest actief ontwikkelde, diverse en grootste volume type nucleatiemiddelen geworden, zowel nationaal als internationaal. Polymere nucleatiemiddelen zijn voornamelijk polymere nucleatiemiddelen met een hoog smeltpunt, zoals polyvinylcyclohexaan en polyvinylpentaan. β-kristallijne nucleatiemiddelen bestaan ​​hoofdzakelijk uit twee typen: een klein aantal polycyclische verbindingen met quasi-planaire structuren en verbindingen die zijn samengesteld uit bepaalde dicarbonzuren en oxiden, hydroxiden en zouten van metalen uit groep IIA van het periodiek systeem. β-kristallijne nucleatiemiddelen zorgen voor de thermische vervormingstemperatuur van producten en verbeteren tegelijkertijd hun slagvastheid.

Voorbeelden van productfuncties en toepassingen van nucleërende middelen